Lies Braam

Wij ontmoetten Lies wel eens bij Irma thuis: wat was zij een lieve vrouw!
Arjan en familie van harte gecondoleerd en heel veel sterkte. 

We hebben Lies weliswaar niet lang als buurvrouw gekend, maar lang genoeg om een warme herinnering aan haar te bewaren. Van harte gecondoleerd!

Marietje & Bob Wennekendonk 

Rond 1997 leerden we elkaar kennen in VUmc . Ik werkzaam op de vrouwenafdeling en Lies al vele jaren langer op de afdeling neurologie mannen. In die tijd werd dus nog apart verpleegd. Er was een flink cultuurverschil tussen deze afdelingen. Door deze kloof was contact tussen ons niet heel logisch, maar wij konden elkaar heel goed vinden, ook tijdens de samenvoeging van deze twee afdelingen.
Geïnspireerd door het verpleegkundig vak, overwoog ik ook de post HBO opleiding voor Verpleegkundig Specialist Chronisch Zieken te gaan doen. Lies, wat ouder en net iets verder dan ik, was al lang ingeschreven voor de opleiding. Toen ik even twijfelde ik over deze pittige opleiding, omdat ik net een baby had gekregen, trok Lies me met haar enorme enthousiasme over de streep. We studeerden samen af, als één van de eerste groepen Verpleegkundig Specialisten in 2002. Ik ben altijd blij geweest toch doorgezet te hebben.
Ik werd Verpleegkundig Specialist MS samen met andere verpleegkundigen met als speerpunt Alzheimer, Parkinson en Neuro-oncologie, deelden we op de poli in het VUmc een grote kamer. We hebben daar keihard gewerkt, permitteerden ons af toe en om onze stoelen om te draaien tussen de werkzaamheden door om even stoom af te blazen, om vervolgens weer opgeladen verder te werken. Zo hebben we elkaar ontzettend goed leren kennen. In VUmc waren de voorwaarden voor verdere ontwikkeling op een moment niet meer mogelijk, iets wat wel in het OLVG kon. De overstap van Lies naar het OLVG was daarom een logische en goede keuze.
Daarna hadden we minder contact, maar als we elkaar zagen of spraken was dit als soulmates. Toen je ziek werd, spraken we elkaar weer regelmatig, zoals vanouds weer over alle denkbare onderwerpen.
Verpleegkundig werk was één van de grote passies van Lies, altijd keihard gewerkt en dat heeft heel veel goeds en moois gebracht. Onze bijzondere band zal ik nooit vergeten en daar ben ik dankbaar voor.

Rust zacht, lieve Lies

Kim 

Ach ,lieve Lies Na Han heb ook jij al nu ons moeten verlaten .Rust zacht schat en doe Han en je ouders de groeten van ons .love You Forever 🥲p.s ik had graag gekomen op de crematie maar ik heb op 2 januari mijn moeder weg gebracht en kan ik het spijtig genoeg niet aan sorry, lieve schat.
Voor altijd in ons hart.

Hans en Carla Vrijmoed❤️ 

Lieve Lies,

Dank je wel voor jouw positieve bijdrage aan de wereld. Je hebt het een stuk mooier achtergelaten dan dat je het aantrof.

❤️ 

Wij hebben als mede OLVGers met Lies de Manp opleiding tot VS doorlopen. Zij was onze steun en toeverlaat. Zij had zoveel kennis en kunde in huis daar kon je altijd op terugvallen. Zij is niet voor niets Cum Laude geslaagd. Na de opleiding hielden wij regelmatig contact onder het genot van een hapje en drankje om onze dagelijkse beslommeringen te bespreken. Dan was Lies altijd daar met haar onverbeterlijke lach. Wij gaan haar erg missen.
Tineke, Mieke en Anjo 

Lieve Lies, we maakten kennis mdat wij beiden op de polikliniek een spreekuur neuro-oncologie op hebben gezet, jj in het VUMC en ik in het HMC in Den haag. Jj hebt een tomeloze energie,inzet en passie gehad voor je patienten en voor onze werkgroep. We hebben samen congressen bezocht en waren slaapmaatjes op dezelfde hotelkamer om kosten te besparen, we moesten het immers vergoed krijgen van onze baas. Wat een plezier hadden we in Barcelona op de tapaz boot, in Blankenberghe aan het strand en in Wenen op zoek naar nieuwe schoenen omdat ik blaren had gelopen in mijn nieuwe laarzen. Altijd meelevend, altijd belangstellend, altijd probleemoplossend, altijd realistisch! Jij bent een bijzonder mens, en waar je ook gaat, je zit in mijn hart, liefs, Hanneke 

Lies was 55 jaar mijn liefste vriendin en een grote steun voor mij toen ik de diagnose MS kreeg. Logisch dat ik haar wilde steunen, toen zij september '22 haar onomkeerbare diagnose kreeg!
Toen dat fysiek even niet lukte, verzuchtte ik hardop: 'Ik zou zoveel voor je willen doen, maar mijn emoties nemen de overhand en dat is niet goed als je iemand wilt steunen.'
Lies reageerde daarop, zoals zij dat als geen ander, kon met: 'Weet je Irm, je kunt niet meer doen dan er zijn! Ik weet dat je er bent als ik je nodig heb en dat is goud waard!!'❤️😘😘
Mooie reis, meis! 

Wat ga ik Lies missen...een bijzondere collega, altijd warm en hartelijk, maar ook vol humor en grappige uitspraken waardoor ik regelmatig samen met haar in lachen ben uitgebarsten tijdens een overleg of op een congres.
Een groot hart voor haar patiënten, maar ook voor collega's, altijd de vraag "maar hoe gaat het nou met jou?".
Lies is onlosmakelijk verbonden met ons MS team van het OLVG, en dat zal altijd zo blijven. 

Arjan, Inge en Rene
Gecondoleerd met het verlies van Lies.
Lies was een toppertje; professioneel een kanjer en een super fijne, lieve collega om mee samen te werken.
Naast hard werken bij Neurologie en er altijd zijn voor patiënten hebben we enorm veel gelachen en plezier gehad.
Met warme herinneringen zal ik altijd aan Lies blijven denken. 

Ik heb Lies leren kennen als collega in het OLVG. Ook al werkten we niet direct samen, ik heb het altijd fijn gevonden met haar te praten, en de manier waarop ze de tijd nam voor haar collega's en patiënten vond ik enorm bewonderenswaardig. Heel toegewijd, hardwerkend en vooral meelevend. 

Wat natuurlijk ook niet mag ontbreken is het eerste bezoek van Lies aan de Robertfruinlaan. Oma Mia vroeg aan Lies of zij een bonbon lustte. Ja graag. Om vervolgens een doos met bonbons gepresenteerd te krijgen waar bij diverse bonbons een hoekje afgebeten was. Door Desiree die ze altijd eerst proefde en de niet geschikte gewoon weer terug in het doosje stopte. Zelfs in december stuurde Lies nog een foto met een bonbon in de hand en de vraag: eerst proeven? 

Lies en ik waren nog heel jong en zonder kinderen. Op zaterdag gingen we graag samen op stap. Naar de Albert Cuyp in Amsterdam of naar de markt in Amstelveen. We kochten iets leuks maar volkomen nutteloos en trakteerden onszelf op een kop koffie met iets lekkers. Kwamen dan ook steeds terug met een bon voor fout of te lang parkeren.