Jan Zaanen

Mijn oprechte condoleances aan de naaste dierbaren en familie van Jan Zaanen. Had in de jaren 70, in m'n studententijd, een folkbandje met Jan. Daarna helaas uit elkaar verhuisd. Een bijzonder fijne kerel met een lage stem en een warm hart. Herman Finkers 

Waarde Christa en familie,

Mijn oprechte en diepe deelneming met dit zware verlies. Ik kende Jan sinds mijn studententijd in Groningen.

Hij was een bijzonder mens, scherp van geest, sociaal en altijd op zoek naar dieper begrip. Niet alleen in de natuurkunde maar ook daarbuiten.

Met dankbaarheid kijk ik terug op de vele mooie, pittige en diepe gesprekken met Jan. Een creatieve en onafhankelijke denker; een zeldzame kwaliteit.

Zelfs in het Hospice bleef Jan optimistisch en positief. Zijn memoires "On Time" bespraken we nog, vlak voor de Kerst vorig jaar.

Hij is veel te vroeg heengegaan en zal node worden gemist. Veel sterkte in deze moeilijke periode. 

Veel sterkte aan de nabestaanden. Jan had een gedrevenheid in zowel onderzoek en onderwijs in de natuurkunde waar iedere wetenschapper een voorbeeld aan kan nemen 

Jan and I were both postdocs in the group of Ole Krogh Andersen at MPI-FKF Stuttgart. It was the time of the high-Tc and Jan had the insight that non-stoichiometry in YBCO caused oxygen vacancies in the chains to feed holes into the planes. Ole wrote to me yesterday with the news under the subject "He taught us to count holes"; and I helped Jan to write the paper that we produced. A minor one as it turned out compared to his numerous massive milestones in Physics. Jan was enormous fun, with a wicked sense of humour and adventure. We became great riends, having many outings and evening meals in the "Tennis Club" in those heady days of carefree youth. The van Schilfgaardes would have us over for bridge and Laurie cooked for us and introduced us to M&Ms. I lost touch with Jan after we left Stuttgart but I saw him ten years ago at Ole's retirement symposium. It is very sad that he has gone: one more and very large hole has been created. 

Tijdens onze gemeenschappelijke studie- en promotietijd rond 1980 in Groningen hebben Jan en ik vele intensieve discussies gevoerd, over electronen correlatie, maar ook over meer triviale zaken. Daaraan houd ik goede herinneringen. Ik wens zijn familie en andere nabestaanden veel sterkte toe. 

Ons laatste contact, en toen al ons eerste sinds jaren, was toen je de Spinozaprijs gewonnen had. Op mijn felicitatie antwoordde je toen dat ik een van de weinigen was met wie je over ingewikkelde dingen kon praten. Dat vond ik een enorme eer, want hoewel overal in geïnteresseerd ben ik niet echt exact onderlegd.
Diep praten, over wetenschap en maatschappij. Soms waren we het verschrikkelijk oneens, zo erg dat anderen zeiden: ik was bang dat jullie ruzie hadden. Hoe kwamen ze erbij? Zo heftig waren we altijd en daar konden we tegen.
Bij jou thuis studeren om elkaar aan de gang te houden. Dat lukte niet altijd en dan gingen we met de bus naar Lauwersoog om bij de zee te lopen en een visje te eten. Er bleek geen zee en geen vis meer te zijn.
Dat soort dingen. En je was ook nog een enorm goeie muzikant. Op een soort nostalgie-avond waar iedereen wat zou doen nam je gewoon een bandje mee van een concert dat je met een andere Jan in je eindexamenjaar had gegeven. En niemand nam het je kwalijk, want het was geweldig om het nog eens te horen.
We zijn een jaar of tien intensief met elkaar omgegaan en ik zou talloze herinnerinkjes kunnen ophalen. Maar zo is het goed. Je zult enorm gemist worden! 

Op het Gymnasium in Assen waar we klasgenoten waren leerde ik je kennen als een persoon met sterke intensiteit. Je was fanatiek en uitstekend in alles wat je deed, van de exacte vakken tot het spelen van solo gitaar. Later in Groningen praatte je tot diep in de nacht over quantummechanica. Ik wist toen niet zeker of je gewoon zat op te scheppen of dat je er erg goed in was. Dat raadsel is inmiddels opgelost! Ik dank je voor de kamer aan de Nieuweweg die je aan mij hebt overgedaan toen je verhuisde. Over de brug in de Poelestraat was de flipperkastengalerij waar je vele uren hebt doorgebracht. We hebben elkaar daarna uit het oog verloren. Ik heb net je AdS/CFT YouTube video bekeken. Dat is erg indrukwekkend en inspirerend, je bent trouwens geen steek veranderd. Je was een goede vriend met een goed hart en een inspiratie voor ons allemaal. We zullen je missen. Sterkte toegewenst voor je familie. 

He was there when I gave my first talk in Erice in 2010, with encouraging and inspiring words that I still remember. But above all, especially I remember the time when we met in a boat in Turkey and wanted to help me in guiding my decisions during the difficulty of a postdoc life. I can say that Jan has profoundly impacted my life and for this I would like to say my goodbye to him and thank you for all. 

Bijzondere Jan/Dear Jan,
I suppose you can still read and hear this in Heaven:

"SHINE ON YOU CRAZY DIAMOND"

Met warme gevoelens ten aanzien van jouw persona, malgré tout,
Je vriend,
Peter
- Veel sterkte toegewenst bij het verwerken van dit verlies voor Christa en de andere dierbaren van Jan. 

Beste Jan,
Ik heb je tijdens onze bestuursvergaderingen leren kennen als een bevlogen Casimir Research School co-directeur. Met je stevige mening over werkelijk elk onderwerp dat besproken werd, werden de overleggen nooit saai. Dank voor je enthousiasme voor alle activiteiten die we organiseerden en je toegewijdheid om het leven van promovendi in Leiden en Delft een stuk leerzamer te maken.
We gaan je missen.
-Marije