Boudewijn Maria Ignatius Büch
14 december 1948 - 23 november 2002
Het enige boek dat onvertaalbaar is, is het boek dat nog niet geschreven is.
In zijn woning in Amsterdam overleed schrijver, bibliofiel, verzamelaar, wereldreiziger, theatermaker, Goethe-kenner, Mick Jagger-fan en tv-presentator Boudewijn Büch. Hij stierf op 53-jarige leeftijd aan een hartstilstand.Boudewijn Maria Ignatius Büch werd bekend als schrijver en dichter. Zijn bekendste boek is het verfilmde De kleine blonde dood. Voor de VARA reisde hij de wereld rond en maakte hij documentaires over verre eilanden, vergeten schrijvers en de dodo.
Boudewijn Büch was wekelijks te zien bij Barend & Van Dorp en tourde tot zijn dood door het land met het theaterprogramma Op Reis - een diavoorstelling zonder dia's. Zijn laatste boek, Steeds verder weg, verscheen twee weken voor zijn onverwachte dood.
Droom lekker verder
Op 28 juli 2003
om 5:22 getekend door:
G.e.r.t.
Dit is niet ok
om 5:22 getekend door:
G.e.r.t.
Een muis ritselt in de nissen van je haren
En op je ogen ligt een laagje
Flinterdun wat sigarettenas
Dat je daar wou bewaren
Het behaagt je
Als de kleine wolkjes tussen je tanden
Weten te ontsnappen
En zachtjes condenseren tegen mijn koele huid
Dan veeg ik stil
Als jij je ogen sluit
Het spinrag van de dag
Krinkel kringen in het strakgestreken meer
Waarin je blik verzonken lag
En in de verte varen de sterren.
Slaap zacht….
En op je ogen ligt een laagje
Flinterdun wat sigarettenas
Dat je daar wou bewaren
Het behaagt je
Als de kleine wolkjes tussen je tanden
Weten te ontsnappen
En zachtjes condenseren tegen mijn koele huid
Dan veeg ik stil
Als jij je ogen sluit
Het spinrag van de dag
Krinkel kringen in het strakgestreken meer
Waarin je blik verzonken lag
En in de verte varen de sterren.
Slaap zacht….
Op 26 juli 2003
om 22:01 getekend door:
l.o.r.e.l.e.i. .m.e.e.r.l.i.n.g.
Dit is niet ok
om 22:01 getekend door:
l.o.r.e.l.e.i. .m.e.e.r.l.i.n.g.
Een veelzijdig, sympathiek en ondergewaardeerd mens is niet meer. Boudewijn, we zullen je nooit vergeten.
Rust zacht
Rust zacht
Op 25 juli 2003
om 0:19 getekend door:
S.a.m.i.
Dit is niet ok
om 0:19 getekend door:
S.a.m.i.
Nog steeds is BB een lichtend voorbeeld voor mij; zijn spontaniteit, de gedrevenheid waarmee hij "moeilijke onderwerpen" begrijpelijk voorstelde in woord en beeld behoeft na(op)volging.
Een prachtige "Hollander".
Een prachtige "Hollander".
Op 30 juni 2003
om 20:28 getekend door:
P.a.t.r.i.c.k. .M.o.e.s.i.c.k.
Dit is niet ok
om 20:28 getekend door:
P.a.t.r.i.c.k. .M.o.e.s.i.c.k.
Jij was goed, en toch vaak niet gewaardeerd. Daar waar je nu bent zul je zoals je bent ook je eigen mening laten gelden, want die heb je. Een mening die open en eerlijk is. Ik zie je!!
Op 19 juni 2003
om 7:15 getekend door:
A.n.t.o.n.
Dit is niet ok
om 7:15 getekend door:
A.n.t.o.n.
Boudewijn,
Rust zacht,je was geweldig!!!
Rust zacht,je was geweldig!!!
Op 17 juni 2003
om 21:24 getekend door:
P.a.t.r.i.c.k. .v.a.n. .d.e.r. .W.a.a.l.s. .(.D.r.a.g.e.r./.U.i.t.v.a.a.r.t.v.e.r.z.o.r.g.i.n.g.).
Dit is niet ok
om 21:24 getekend door:
P.a.t.r.i.c.k. .v.a.n. .d.e.r. .W.a.a.l.s. .(.D.r.a.g.e.r./.U.i.t.v.a.a.r.t.v.e.r.z.o.r.g.i.n.g.).
Boudewijn,
Net "Eberwein" gelezen. Prachtig!!
Mag hopen dat, paradoxaal genoeg, juist door je dood meer potentiele lezers je werk weten te vinden.
Door steeds nieuwe bewonderaars zul je onsterfelijk zijn.
Ik herrinner mij nog je eerste optreden bij Sonja, met die rare gestippelde (rood/wit) vlinderdas. Ik vond je heel irritant. Maar wel op een wijze die is blijven boeien.
Bedankt voor de vele genoeglijke lees- en kijk uren die jij mij hebt bezorgd!!
Net "Eberwein" gelezen. Prachtig!!
Mag hopen dat, paradoxaal genoeg, juist door je dood meer potentiele lezers je werk weten te vinden.
Door steeds nieuwe bewonderaars zul je onsterfelijk zijn.
Ik herrinner mij nog je eerste optreden bij Sonja, met die rare gestippelde (rood/wit) vlinderdas. Ik vond je heel irritant. Maar wel op een wijze die is blijven boeien.
Bedankt voor de vele genoeglijke lees- en kijk uren die jij mij hebt bezorgd!!
Op 16 juni 2003
om 21:12 getekend door:
k.l.a.z.i.e.n.
Dit is niet ok
om 21:12 getekend door:
k.l.a.z.i.e.n.
"Ah, the world!
Oh, the world."
Rust zacht, FC
Oh, the world."
Rust zacht, FC
Op 15 juni 2003
om 16:49 getekend door:
F.l.u.f.f.y. .C.o.n.v.i.c.t.
Dit is niet ok
om 16:49 getekend door:
F.l.u.f.f.y. .C.o.n.v.i.c.t.
Boudewijn ,
altijd eenzaam , je straalde het uit
maar ook onrust viel jou ten buit
een soort van wereldvreemd
hulpeloos , ietwat ontheemd
in jezelf gekeerd
heb ik van jou geleerd :
passie met een grote P
bedankt hoor , B
altijd eenzaam , je straalde het uit
maar ook onrust viel jou ten buit
een soort van wereldvreemd
hulpeloos , ietwat ontheemd
in jezelf gekeerd
heb ik van jou geleerd :
passie met een grote P
bedankt hoor , B
Op 2 juni 2003
om 1:58 getekend door:
m.a.r.c.
Dit is niet ok
om 1:58 getekend door:
m.a.r.c.
rolling stones man van het allereerste uur.
zonder meer de man die heel veel over ze wist,en ook bij het eerste concert in het kurhouse was.
boudewijn perfect man!!!
zonder meer de man die heel veel over ze wist,en ook bij het eerste concert in het kurhouse was.
boudewijn perfect man!!!
Op 1 juni 2003
om 20:32 getekend door:
o.u.w.e.h.a.n.d.
Dit is niet ok
om 20:32 getekend door:
o.u.w.e.h.a.n.d.
Rots in de branding.
Op 29 mei 2003
om 17:04 getekend door:
D...B.o.n.r.a.t.h.
Dit is niet ok
om 17:04 getekend door:
D...B.o.n.r.a.t.h.
Misschien een beetje laat, maar ik wil toch even kwijt dat Boudewijn Buch mij altijd heeft bewogen om naar zijn programma's te kijken op TV. Zeker zijn manier van uitleg over alles wat met geschiedenis te maken had boeide mij enorm. Had ik vroeger maar zo'n leraar geschiedenis, dan zou ik nooit hebben gepijbeld tijdens zijn lesuur. rust in vrede
Op 27 mei 2003
om 19:17 getekend door:
J.a.c.k.
Dit is niet ok
om 19:17 getekend door:
J.a.c.k.
Boudewijn, ik mis je.
Ik zag je graag met je programma's op tv en het is stil geworden.
Ik weet zeker er komt nooit meer een zolas jij.
Ik zag je graag met je programma's op tv en het is stil geworden.
Ik weet zeker er komt nooit meer een zolas jij.
Op 19 mei 2003
om 23:34 getekend door:
t.i.n.e.k.e.
Dit is niet ok
om 23:34 getekend door:
t.i.n.e.k.e.
Je kon Mooi schrijven jammer dan je er nu niet meer bent. Ik begin nu met boeken van u te lezen ben 8 jaar en vindt uw boeken fasinerend
Op 19 april 2003
om 11:20 getekend door:
n.i.c.k.
Dit is niet ok
om 11:20 getekend door:
n.i.c.k.
Het verlangen van Boudewijn de Groot
Eeuwig heimwee
Boudewijn de Groot beoefent zijn vak nog steeds met hart en ziel. Geduldig wacht hij tot Lennaert Nijgh weer met een nieuwe stapel liedteksten voor de deur staat. Daarna kan hij aan de slag: melodieën componeren voor een nieuwe cd. De fluit-methode werkt niet meer zo goed als vroeger.
tekst: Roos Schlikker
Wie verwacht dat hij in de wilde stad leeft, heeft het mis. In een Hans en Grietje-achtig huisje in het keurige Heemstede woont hij, Boudewijn de Groot (55), muzikant, acteur, hippie en protestzanger van weleer. De woonkamer staat vol met antiek, er is een klein charmant tuintje en in ijzeren mandjes ligt fruit. Onder de televisie staan videobanden met tekenfilms. Want grootvader is hij inmiddels ook.
Vanwaar Heemstede?
"Ik ben hier opgegroeid. Ik heb ook op andere plekken gewoond, maar om de een of andere reden keer ik hier steeds weer terug. Dat heeft denk ik vooral met mijn hang naar het verleden te maken. Ik weet niet precies waar dat vandaan komt. Dat heb ik altijd al gehad. Mijn gedachten gaan vaak terug naar vroeger."
Om mooie herinneringen op te halen?
"Zowel mooie als minder mooie momenten komen dan terug. Het weemoedige in mij maakt dat ik verlang naar alles wat ik niet heb. In mijn geval kunnen nare dingen uit het verleden evenveel nostalgie oproepen als de hoogtepunten. Het is niet zo dat ik het allemaal meteen over wil doen. Maar ook in tijden dat het niet goed met me ging, leefde ik in een bepaalde sfeer, een gemoeds-toestand. Dat had ik toen niet zo in de gaten, maar jaren later kan de herinnering eraan me weemoedig maken. Want die momenten zijn, omdat ze in het verleden liggen, onbereikbaar en niet meer wezenlijk terug te halen."
Die weemoed, daar hadden ze tijdens de Romantiek ook last van. Ben je een romanticus?
"Nou, in die zin wel. Ik kan ook tamelijk emotioneel zijn. Niet dat ik voortdurend zit te huilen, hoor. Maar soms zie ik iets in een film en dan schieten de tranen wel in mijn ogen. Ook op momenten dat het misschien helemaal niet ontroerend bedoeld is. Ik wil nog wel eens erg geëmotioneerd raken als ik vind dat iets heel goed gedaan is. Dat kan in een film bij wijze van spreken bij een heel komische scène zijn. Die vind ik dan zo goed gespeeld dat het me ontroert. Bij muziek heb ik dat ook. Vakmanschap vind ik mooi."
Praten over jouw muziek kan nauwelijks zonder dat tekstschrijver Lennaert Nijgh wordt genoemd.
"Wij werken al zo ontzettend lang samen. Dus als ik een plaat maak, dan is dat met Lennaert. Maar het schrijven gaat niet altijd even vlot. Ik moet gewoon wachten tot hij weer met teksten komt. Hij roept in ieder geval weer dat er een plaat moet komen. Dat deed hij de vorige keer niet en toen duurde het heel lang voor hij materiaal voor me had. Ik heb goede hoop dat het dit jaar gaat lukken zodat ik aan de gang kan. Hem stimuleren van mijn kant heeft weinig zin, want hij weet wel hoe graag ik wil. Dus ik wacht gewoon af."
En hoe gaat dat dan? Staat hij opeens voor je deur met een stapel liedjes?
"Eigenlijk wel. Op dat moment begint het voor mij pas. Dat is heerlijk. Ik heb bij de teksten van Lennaert nooit zoveel moeite om er een melodie bij te verzinnen. Hij schrijft vrij muzikaal."
En hoe ga je uiteindelijk te werk? Wacht je net zo lang tot er iets bij je opborrelt?
"Vroeger had ik daar een speciale methode voor. Ik hing de teksten aan de muur en ging er dan voor staan. Als er iets in me opkwam, floot ik het voor me uit en zo kwam ik tot een melodie. Later ben ik gewoon met mijn gitaar erbij gaan zitten en zong ik vanzelf iets. Bij de laatste plaat lukte dat wat minder. Toen ben ik die oude fluitmethode weer gaan proberen, maar het werkte jammer genoeg niet zo goed als vroeger."
Hoe komt dat?
"Er zitten minder melodieën in mijn hoofd die er per se uit moeten, zoals vroeger. Ik maak al zo lang muziek, dat het niet zo raar is dat die drang minder is."
Heb je nog bepaalde rituelen die inspiratie oproepen?
"Ik heb nooit iets gedaan om inspiratie te krijgen. Ik geloof daar niet in. De mooiste ideeën komen vaak op de meest onverwachte momenten. Op de fiets of onder de douche. Juist op tijdstippen dat je niet zo bewust zit te denken."
Je wacht dus op materiaal voor een nieuwe plaat. Maar intussen zit je niet stil, want je speelt in de musical Tsjechov. Hoe is dat?
"Hartstikke leuk. Ik zou best vaker willen acteren.
Die rol speel je nu voor de tweede keer. Heb je er iets aan veranderd?
"Het blijft dezelfde rol, maar ik probeer meer na te denken over Tsjechovs diepere motivaties en emoties. De eerste keer speelde ik hem vooral als een heel rustige introverte man. Nu probeer ik meer van zijn grotere gevoelens te laten zien."
Je bent zelf ook niet de meest extraverte artiest die er rondloopt. Helpt het acteren je om die kant bij jezelf te ontwikkelen?
"Ik durf me mede door Tsjechov meer vrijheden te veroorloven op het toneel. Ik heb het altijd moeilijk gevonden om daar heel uitbundig te staan. Ik liep altijd tegen een bepaalde gêne op. Nu durf ik ook tijdens concerten meer theater te laten zien."
Hoe vind je het dat je nog steeds aangeduid wordt als protestzanger?
"Ik hoor het tegenwoordig gelukkig niet meer zo vaak. Ik heb me nooit in die titel kunnen vinden. Een etiket beperkt je. Diversiteit vind ik erg belangrijk. Natuurlijk heb ik protestliedjes gezongen, maar ik heb nog zoveel andere nummers op mijn repertoire staan. Mijn publiek begrijpt dat ook, dat is in leeftijd met me mee opgeschoven. De twintigers uit de jaren zestig zijn nu vijftigers, net als ik. En ze komen nog steeds naar mij kijken. Maar er staan ook zeventienjarigen in de zaal. Dat heb ik altijd gehad, dat gemengde publiek. Dat maakt het tijdloos."
Over blijkbaar tijdloze muziek gesproken: Ernst Jansz heeft jaren in jouw band gezeten. Begin dit jaar heeft hij die hele hectische Doe Maar-revival meegemaakt. Hoe vond je dat?
"Hahahaha, dat was nogal wat, ja. Ik kan me niet voorstellen dat mij dat zo was overkomen, hoewel ik me kan indenken dat het een enorme kick voor die jongens is. Zij zijn natuurlijk op een hoogtepunt gestopt en nu, jaren later, weer op dat hoogtepunt verder gegaan. Dat is mooi. Maar het is niks voor mij. Ik ben gewoon altijd blijven zingen. Ik ben nooit echt weg geweest. Natuurlijk kent mijn carrière pieken en dalen, maar mijn publiek is altijd gebleven."
Houd je van optreden?
"Ik heb het nooit zo verschrikkelijk leuk gevonden, tot de laatste tournee. Toen klopte alles: de muziek, de begeleiding en de sfeer in de band. Ik had het tijdens de toer niet zo in de gaten, maar toen het afgelopen was, miste ik het heel erg."
Weer die eeuwige heimwee dus.
"Ja, zo kun je het wel noemen"
Je hebt in je leven een aantal hele heftige beslissingen genomen. Je verliet onder meer twee keer je gezin. Hoe kijk je op die periode terug?
"Het waren gebeurtenissen. Ik denk niet dat het goed zou zijn geweest als ik een andere beslissing had genomen, hoewel het toen heel moeilijk was. Nu neem ik minder radicale beslissingen dan toen, denk ik. Ik overweeg de dingen wat langer."
Je hebt eens verteld dat je op je derde en huidige vrouw nooit verliefd bent geweest. Is het voorbij met de heftige emoties?
(glimlacht een tikje verlegen) "Liefde is een vreemde ziekte, zeg ik dan maar. Ik vind verliefd zijn ontzettend vervelend. Het zorgt voor onrust, voor frustratie, voor teleurstelling. Als die prachtige verliefdheid eenmaal over is, kan het heel erg tegenvallen. Maar als je begint met een kleine genegenheid die zich bestendigt, dan kan er iets veel langdurigers ontstaan."
12 - 18 augustus 2000
Eeuwig heimwee
Boudewijn de Groot beoefent zijn vak nog steeds met hart en ziel. Geduldig wacht hij tot Lennaert Nijgh weer met een nieuwe stapel liedteksten voor de deur staat. Daarna kan hij aan de slag: melodieën componeren voor een nieuwe cd. De fluit-methode werkt niet meer zo goed als vroeger.
tekst: Roos Schlikker
Wie verwacht dat hij in de wilde stad leeft, heeft het mis. In een Hans en Grietje-achtig huisje in het keurige Heemstede woont hij, Boudewijn de Groot (55), muzikant, acteur, hippie en protestzanger van weleer. De woonkamer staat vol met antiek, er is een klein charmant tuintje en in ijzeren mandjes ligt fruit. Onder de televisie staan videobanden met tekenfilms. Want grootvader is hij inmiddels ook.
Vanwaar Heemstede?
"Ik ben hier opgegroeid. Ik heb ook op andere plekken gewoond, maar om de een of andere reden keer ik hier steeds weer terug. Dat heeft denk ik vooral met mijn hang naar het verleden te maken. Ik weet niet precies waar dat vandaan komt. Dat heb ik altijd al gehad. Mijn gedachten gaan vaak terug naar vroeger."
Om mooie herinneringen op te halen?
"Zowel mooie als minder mooie momenten komen dan terug. Het weemoedige in mij maakt dat ik verlang naar alles wat ik niet heb. In mijn geval kunnen nare dingen uit het verleden evenveel nostalgie oproepen als de hoogtepunten. Het is niet zo dat ik het allemaal meteen over wil doen. Maar ook in tijden dat het niet goed met me ging, leefde ik in een bepaalde sfeer, een gemoeds-toestand. Dat had ik toen niet zo in de gaten, maar jaren later kan de herinnering eraan me weemoedig maken. Want die momenten zijn, omdat ze in het verleden liggen, onbereikbaar en niet meer wezenlijk terug te halen."
Die weemoed, daar hadden ze tijdens de Romantiek ook last van. Ben je een romanticus?
"Nou, in die zin wel. Ik kan ook tamelijk emotioneel zijn. Niet dat ik voortdurend zit te huilen, hoor. Maar soms zie ik iets in een film en dan schieten de tranen wel in mijn ogen. Ook op momenten dat het misschien helemaal niet ontroerend bedoeld is. Ik wil nog wel eens erg geëmotioneerd raken als ik vind dat iets heel goed gedaan is. Dat kan in een film bij wijze van spreken bij een heel komische scène zijn. Die vind ik dan zo goed gespeeld dat het me ontroert. Bij muziek heb ik dat ook. Vakmanschap vind ik mooi."
Praten over jouw muziek kan nauwelijks zonder dat tekstschrijver Lennaert Nijgh wordt genoemd.
"Wij werken al zo ontzettend lang samen. Dus als ik een plaat maak, dan is dat met Lennaert. Maar het schrijven gaat niet altijd even vlot. Ik moet gewoon wachten tot hij weer met teksten komt. Hij roept in ieder geval weer dat er een plaat moet komen. Dat deed hij de vorige keer niet en toen duurde het heel lang voor hij materiaal voor me had. Ik heb goede hoop dat het dit jaar gaat lukken zodat ik aan de gang kan. Hem stimuleren van mijn kant heeft weinig zin, want hij weet wel hoe graag ik wil. Dus ik wacht gewoon af."
En hoe gaat dat dan? Staat hij opeens voor je deur met een stapel liedjes?
"Eigenlijk wel. Op dat moment begint het voor mij pas. Dat is heerlijk. Ik heb bij de teksten van Lennaert nooit zoveel moeite om er een melodie bij te verzinnen. Hij schrijft vrij muzikaal."
En hoe ga je uiteindelijk te werk? Wacht je net zo lang tot er iets bij je opborrelt?
"Vroeger had ik daar een speciale methode voor. Ik hing de teksten aan de muur en ging er dan voor staan. Als er iets in me opkwam, floot ik het voor me uit en zo kwam ik tot een melodie. Later ben ik gewoon met mijn gitaar erbij gaan zitten en zong ik vanzelf iets. Bij de laatste plaat lukte dat wat minder. Toen ben ik die oude fluitmethode weer gaan proberen, maar het werkte jammer genoeg niet zo goed als vroeger."
Hoe komt dat?
"Er zitten minder melodieën in mijn hoofd die er per se uit moeten, zoals vroeger. Ik maak al zo lang muziek, dat het niet zo raar is dat die drang minder is."
Heb je nog bepaalde rituelen die inspiratie oproepen?
"Ik heb nooit iets gedaan om inspiratie te krijgen. Ik geloof daar niet in. De mooiste ideeën komen vaak op de meest onverwachte momenten. Op de fiets of onder de douche. Juist op tijdstippen dat je niet zo bewust zit te denken."
Je wacht dus op materiaal voor een nieuwe plaat. Maar intussen zit je niet stil, want je speelt in de musical Tsjechov. Hoe is dat?
"Hartstikke leuk. Ik zou best vaker willen acteren.
Die rol speel je nu voor de tweede keer. Heb je er iets aan veranderd?
"Het blijft dezelfde rol, maar ik probeer meer na te denken over Tsjechovs diepere motivaties en emoties. De eerste keer speelde ik hem vooral als een heel rustige introverte man. Nu probeer ik meer van zijn grotere gevoelens te laten zien."
Je bent zelf ook niet de meest extraverte artiest die er rondloopt. Helpt het acteren je om die kant bij jezelf te ontwikkelen?
"Ik durf me mede door Tsjechov meer vrijheden te veroorloven op het toneel. Ik heb het altijd moeilijk gevonden om daar heel uitbundig te staan. Ik liep altijd tegen een bepaalde gêne op. Nu durf ik ook tijdens concerten meer theater te laten zien."
Hoe vind je het dat je nog steeds aangeduid wordt als protestzanger?
"Ik hoor het tegenwoordig gelukkig niet meer zo vaak. Ik heb me nooit in die titel kunnen vinden. Een etiket beperkt je. Diversiteit vind ik erg belangrijk. Natuurlijk heb ik protestliedjes gezongen, maar ik heb nog zoveel andere nummers op mijn repertoire staan. Mijn publiek begrijpt dat ook, dat is in leeftijd met me mee opgeschoven. De twintigers uit de jaren zestig zijn nu vijftigers, net als ik. En ze komen nog steeds naar mij kijken. Maar er staan ook zeventienjarigen in de zaal. Dat heb ik altijd gehad, dat gemengde publiek. Dat maakt het tijdloos."
Over blijkbaar tijdloze muziek gesproken: Ernst Jansz heeft jaren in jouw band gezeten. Begin dit jaar heeft hij die hele hectische Doe Maar-revival meegemaakt. Hoe vond je dat?
"Hahahaha, dat was nogal wat, ja. Ik kan me niet voorstellen dat mij dat zo was overkomen, hoewel ik me kan indenken dat het een enorme kick voor die jongens is. Zij zijn natuurlijk op een hoogtepunt gestopt en nu, jaren later, weer op dat hoogtepunt verder gegaan. Dat is mooi. Maar het is niks voor mij. Ik ben gewoon altijd blijven zingen. Ik ben nooit echt weg geweest. Natuurlijk kent mijn carrière pieken en dalen, maar mijn publiek is altijd gebleven."
Houd je van optreden?
"Ik heb het nooit zo verschrikkelijk leuk gevonden, tot de laatste tournee. Toen klopte alles: de muziek, de begeleiding en de sfeer in de band. Ik had het tijdens de toer niet zo in de gaten, maar toen het afgelopen was, miste ik het heel erg."
Weer die eeuwige heimwee dus.
"Ja, zo kun je het wel noemen"
Je hebt in je leven een aantal hele heftige beslissingen genomen. Je verliet onder meer twee keer je gezin. Hoe kijk je op die periode terug?
"Het waren gebeurtenissen. Ik denk niet dat het goed zou zijn geweest als ik een andere beslissing had genomen, hoewel het toen heel moeilijk was. Nu neem ik minder radicale beslissingen dan toen, denk ik. Ik overweeg de dingen wat langer."
Je hebt eens verteld dat je op je derde en huidige vrouw nooit verliefd bent geweest. Is het voorbij met de heftige emoties?
(glimlacht een tikje verlegen) "Liefde is een vreemde ziekte, zeg ik dan maar. Ik vind verliefd zijn ontzettend vervelend. Het zorgt voor onrust, voor frustratie, voor teleurstelling. Als die prachtige verliefdheid eenmaal over is, kan het heel erg tegenvallen. Maar als je begint met een kleine genegenheid die zich bestendigt, dan kan er iets veel langdurigers ontstaan."
12 - 18 augustus 2000
Op 15 april 2003
om 15:50 getekend door:
M.i.s.t.u.r. .I.k.s.
Dit is niet ok
om 15:50 getekend door:
M.i.s.t.u.r. .I.k.s.
Dag Boudewijn!
Op 30 maart 2003
om 15:40 getekend door:
D.o.r.a.
Dit is niet ok
om 15:40 getekend door:
D.o.r.a.
Rust zacht, lieve Boudewijn. Je was een mooi mens.
Even iets anders, een reactie op het berichtje hier beneden:
Pim Fortuyn's begrafenis is net zo gegaan als de begrafenis die hij beschreef van Maria Callas in zijn autobiografie. Dat vond hij prachtig!
Dat mag.
De ene mens houdt van veel aandacht bij zijn begrafenis, de andere juist weer niet. Noch het 1 noch het andere is beter.
Laat iedereen begraven worden zoals hij/zij dat zelf wil, dat gehakketak daarover vind ik zo stompzinnig.
Annie M.G. Schmidt wilde bijvoorbeeld juist een feestje maken van haar begrafenis! Moet dat dan ook weer 'afgekeurd' worden door de z.g. 'beschaafde' elite? Mag dat ook weer niet?
We leven hier in een democratie, weet u nog?
Even iets anders, een reactie op het berichtje hier beneden:
Pim Fortuyn's begrafenis is net zo gegaan als de begrafenis die hij beschreef van Maria Callas in zijn autobiografie. Dat vond hij prachtig!
Dat mag.
De ene mens houdt van veel aandacht bij zijn begrafenis, de andere juist weer niet. Noch het 1 noch het andere is beter.
Laat iedereen begraven worden zoals hij/zij dat zelf wil, dat gehakketak daarover vind ik zo stompzinnig.
Annie M.G. Schmidt wilde bijvoorbeeld juist een feestje maken van haar begrafenis! Moet dat dan ook weer 'afgekeurd' worden door de z.g. 'beschaafde' elite? Mag dat ook weer niet?
We leven hier in een democratie, weet u nog?
Op 17 maart 2003
om 13:44 getekend door:
e.e.n. .d.e.m.o.c.r.a.a.t.
Dit is niet ok
om 13:44 getekend door:
e.e.n. .d.e.m.o.c.r.a.a.t.
Over de kritiek op de begrafenis van Fortuin: Betere visie op begrafenissen had ik nog niet gehoord. En ik heb nu eindelijk de J.Cash-Prisoncd. Voor mij ook onlosmakelijk aan B.Buch verbonden.
Op 14 maart 2003
om 17:09 getekend door:
-.
Dit is niet ok
om 17:09 getekend door:
-.
Boudewijn
Ze zeggen dat je bent dood gegaan .
Ze zeggen dat het hart stil bleef staan.
Je hield een pleidooi voor de stille rouw.
ik geef gehoor ,ik lees jou.
Ze zeggen dat je bent dood gegaan .
Ze zeggen dat het hart stil bleef staan.
Je hield een pleidooi voor de stille rouw.
ik geef gehoor ,ik lees jou.
Op 13 maart 2003
om 0:30 getekend door:
L.i.e.k.e.
Dit is niet ok
om 0:30 getekend door:
L.i.e.k.e.
lieve boudewijn, het is stil geworden leny
Op 12 maart 2003
om 1:45 getekend door:
v.i.s.s.c.h.e.r.
Dit is niet ok
om 1:45 getekend door:
v.i.s.s.c.h.e.r.
Voor dit register is het helaas niet mogelijk een boekje te maken.
Hou me op de hoogte
Wilt u op de hoogte gehouden worden als er nieuwe (nationale) registers geopend worden? Condoleance.nl biedt verschillende mogelijkheden om op de hoogte te blijven, zoals e-mail, Twitter en SMS.